woda nosi pamięć
połóż się spać z wodą
tyś ciężki otoczak jej pamięć
obejmie twą obłość
poniesie ja w zatokę być może
uwięzi w piasku kłującym
to tamtędy brzegiem biegł biały koń
Perseusz już pokonał Meduzę
woda nosi do dziś Jego pamięć
młody jesteś zawsze w starej pamięci
w wodzie leży nóż
nie podnoś go – to lustro wiruje
pod kamieniem bezkształtnym
leży złoty talar a perła pokazuje gdzieś
woda nosi zmywa i topi muzykę
fruwającej ryby sen Johna Lenona
woda zbiera pamięć w zawiniątko
spójrz jesteś z Myken
wpada z cieśniny pragnieniem
póki co w wodzie jesteś młody
krążysz w starych kolumnach czasu
łowisz nad lustrem a woda przesłuchuje
twarze wielkich i malućkich zbrodniarzy
woda w Guanta Namo ujawniła
niemożliwe – nie można się uwolnić
jej pamięcią to cierpienie ciągłe
namnaża się czasem wie z kim przybrać