wiersze

woda nosi pamięć
połóż się spać z wodą
tyś ciężki otoczak jej pamięć…

i nie wiedzieć czemu
uratowałem figurkę kupioną
kiedyś na bazarze w Meksyku…

byli i wciąż pokutują za innych
pochyleni nad garnkiem Ziemi…

zawsze w niskim locie
a później wiadomość…

Nie zdążyłem ocalić Jeruzalem
stać mnie było tylko na pamiątki…

porwało mnie morze
zza zasłony żeber resztek łodzi
śpiew syren wydobywał się falą

będzie zawsze za mały
choćbyś pomieścił w nim swoje…

ostatnią ikonę – pisałem dwa dni…

Wspominam
o „puchu marnym” A
Myślę o kłamstwach…

ten Nieznany Plac w dalekiej Hiszpanii
dał kiedyś mi poczucie wieczności – łuki…

Odchodzisz wiem
twój sen coraz bardziej z mych oczów sypie…

byli i wciąż pokutują…